زندانی
جـــنــونـــم دادی و آواره کـــــردی
ز سنـــگ ایــن و آن بیچاره کردی
نـــروید غـــیــر شــــعله ازدل مــــن
مـــــرا قـــقــنـوس آتـشخواره کردی
شکستــــی دم بــه دم جـــام دلــــم را
گـــــهی بــا جام وصلت چاره کردی
رفــــو کردی به هـــرگاه پاره ی دل
و بـــاز از نـــــو دوباره پاره کردی
دلــــی کـــز جــنس شیشه آفــریـدی
چـــرا مـــ‍أ نوس سنگ خــاره کردی
«کــــریــما» را کــه تا کویت کشاندی
دگـــــر بـــاره چــرا آواره کــردی
چه می خواهی از این جام شکستــه
شکـــسته شیشه ی در خون نـــشسته
گـــسسته تــار و پـودم را غم عــشق
نــــوا کـــی خـــیزد از نــای شکسته
زمـــانه قــــفل غــــم بـــسته به نــایم
بــــجز هـق هـق چـه دارد نای خسته
پـــرم بـــستی و دادی شــوق پــرواز
چـــگـونه پــر زنــم بــا بــال بـســتــه
زمستان هفتادو پنج