خدای ناز و نیاز
ز عشق، حاصل من جز شراره ی غم نیست
بـرای آتــش دل، جـز دو چشـم پـر نـم نیست
بــرای زخــم دلــم جــز نــمـک نمـی بخـشی
اگر چـه زخمـیِ عشقــت به فکر مرهم نیست
تمـام خانــه ی دل گُــر گــرفــته از نگــهت
اگر کـه شعــله کشـد پای، تا سرم غــم نیست
کتـاب چـشم تــو را با نگــاه دل خـوانــد م
که بین عاشق و معـشوق، حرفِ مبهم نیست
به بـارگــاه دو چشــمت، مــرا اشارت کــــن
اگر چه عاشق رویت، در این جهان کم نیست
هـــزار جــلــوه بــه رقــصند و آدمی مخــتـار
به غــیـــر عــشــق “کـــریما”مـرادِ آدم نیـست