عشق وطن
تــا عشــق وطــن در دل ما صـدر نشین است
خاکش به نظر، گوهر و سنگش چو نگین است
تــا روح خــــرد ، زنــده بُــوَد در وطــن مــا
جــان مایــه ی فـرهنگ دری، شعر وزین است
با شیــره ی جــان، نخـــل ادب، شهــد فشان شد
هر ریشه ی آن با خــرد و عشـق عـجیـن است
شــادابــی بستــانِ سخــن از دم عــشـق اســت
کـــز هـمّــت اربــا ب ادب، سبــز تریـن است
از فـیـــض هــنــر، سرو اد ب گــشت برو مند
با آنــکـه تــبــــر دار ز هــر سو به کمین است
فــرهــنــگ اهــورایــی مــا، ســسـت نگــــردد
هــم شـاخه و هـم ریــشه ی آن، رکن رکین است
سر سبــز تــر از پــیــش، “کریما” شود این ملک
تا عــشــقِ وطــن در دل مــا صــدر نشیــن است