به خود بازآبه ترميم دلت كوش   شراب معرفت از جام خود نوش   نجوشد ديگ جان باآتش غير   برآورشعله از دل تا زند جوش

گرچه جبرائيل هم نامحرم است   گوش محرم بين انسان هم كم است   كم كمك بايد گشودن سرّ عشق   معرفت آموز رمزش آدم است

پاكوبه ي تنگ وبرف وياران باهم   تاقله ي بس شگرف وياران باهم   بي«گتر»و«كرامپون»به مقصدرفتيم!   باقدرت شعرو حرف و ياران باهم !!

مانند بلال خام ويك دنياحرف   برآتش ننگ و نام ويك دنياحرف   مستانه به روي شعله هامي رقصيم   ما سوته دلي تمام و يك دنيا حرف

ما سوته دلان ،صبورويك دنيا حرف   جامي زده ازحضورويك دنياحرف   باپاي فرونشسته درگل همه جا   همواره به راه نورو يك دنياحرف

د لكم  ديـــده گشـــا تا نبرد خــواب مرا خـــواب تقلــــيد فسونكـــاره ي گرداب مرا همه جا نغمه ي سكراور خواب است،ايعشق خـــواب غــفلت چه فريباست تو دريـاب مرا دســت مــردابي