خـنــده ی دریــا
یک شهــر پُــر کرشـمـه و زریــن نـقـابـهـا
باجام هــای وعــده ی رنگـیــن حـبابـهــا
ما را بـه سوی چشـمه ی جاری نمی برنــد
پاهــای مانــده در ره دیــریــن سرابــهــــا
گاهـی نـقــاب تازه فــرا خوان کهنگی ست
کـو هــمــتـی کـه پـس بــزنـیـم این نقاب ها
تا کــی درون بــرکـه ی عــادت حـبا ب وار
غا فل ز رود جاری ومانوس خواب ها
رقصنده موج های ریا با لوای عشق!!
پوشانده راه چشمه و زاید سراب هــا
آتـش گـرفــتـه جــان جهـان از تب دروغ
دلــهـا اسیـــر شعـــله ی این پــیـچ و تاب ها
عمری به جلوه های فریبنده خفته ایم
درسایه سار وعده ی عالی جناب ها
ای قـطـره سوی رود سفــر کن که بشکـفـنـد
نیــلــو فــرانــه خـــنـــده ی دریــا و آبــهـــا
a