دیگ همّت
گــــو به بــلبــل که چنین نـاله و زاری نکند
گر زمــستان نـــرود بــاغ بــــهــاری نکــند
فکــر یــخ بستــه ی مـا آب نگردد به سرشک
دیـــگ هــمّــت کــه نجــوشیــد بخاری نکــند
کــــوزه ی کــوچــک فـکری که نجوید ره آب
چــاره ی تــشــنگی دشت وصحاری نــکـنـــد
اســـب رهــــوار فــرو خفــته به زیــر پــالان
ســـوی مــیــدان نــرود گــرد و غـبــاری نکند
شهر عشقیم و جهان در خم یک کوچه ی ماست!
وای اگــــر پـــای دلت خــفـــته و کاری نکند
دستـــی از غـــیــب نــیـایـد که دهــد یاری ما
گرکه اندیشه نجنبیده ویاری نکند
یار ما همدلی وهمت واندیشه ی ماست
دست غیبی همه را بسته وکاری نکند!؟