دیگ همّت

دیگ همّت

گــــو به بــلبــل که چنین نـاله و زاری نکند

گر زمــستان نـــرود بــاغ بــــهــاری نکــند

فکــر یــخ بستــه ی مـا آب نگردد به سرشک

دیـــگ هــمّــت کــه نجــوشیــد بخاری نکــند

کــــوزه ی کــوچــک فـکری که نجوید ره آب

چــاره ی تــشــنگی دشت وصحاری  نــکـنـــد

اســـب رهــــوار فــرو خفــته به زیــر پــالان

ســـوی مــیــدان نــرود گــرد و غـبــاری نکند

شهر عشقیم و جهان در خم یک کوچه ی ماست!

وای اگــــر پـــای دلت  خــفـــته و کاری نکند

دستـــی از غـــیــب نــیـایـد که دهــد یاری ما

گرکه  اندیشه نجنبیده ویاری نکند

یار ما همدلی وهمت واندیشه ی ماست

دست غیبی همه را بسته وکاری نکند!؟