زيـبا تـريـن حضـور
اي عـشق بي كـرانه ي سيـال و جــاودان
خورشيد راه و هــمــدل و همراز عاشقان
هــر ذرّه با نگاه تـو رقــصان و جلوه گـر
رقـصد به شوق روي تو عـالــم يكان يكان
زيـبــا تـريــن حضور و نهاني ز چَشمهـا
نبـض حـيات مي دهي اي نــور جسم و جان
گــه آشكـار مي شوي از مــوج خـنــده اي
گاهـي نهــان به اشك گُهــر بار و دُر فشان
گاهــي مـيـان نعــره ي مستـانـه جلــوه گــر
گـه پــرده دار بغــض گـلــو گير و بي نشان
هــر د م پـيـام تــازه به مــا مـيــرسد ز تــو
گـاهــي به قــا صدان بهاري و گــه خـــزان
جا نـهــا ز جام شوق تو مستا نه مي كِشـَنـد
پـيــمـا نه هاي د م به د م اي نور بي كــران
هــر د م ز فـيــض بوي تودارم مـشام خـوش
هـمــواره چون نفس به “كـريما” بمان، بمان