کاروان اندیشه

کاروان اندیشه

 با  شعار  بی د ینی فــــکر تـــا زه را راندیـــم

آفــتـاب تــابــان را کــفـــر و تــیــرگی خواندیــم

سا لــها چــو پــرگاری عــقــل ما بود چـرخـا ن

   لحظه  لحظه تـــکــــراری گــــر د نقطـــه گرداندیـــم

دایــــره دوایـــــر شــــد از مــراکــز بــی حـــدّ

خــط بســتــه را، از نــو در مــدار کج رانــدیـم

شهـــپـران انــدیـــشـه بستـــه بال و در زنجیر

مــرغــکــان بــی پــر را جـا هـــلانـه پـرّانـدیـم

مرغـــکی اگـــر پـــر زد، سـر به راه دیـگر زد

یـا پــرش ز بُــن کـنـدیــم، یا ز ریشه  سوزاندیم

عــقــل و دیـن و دل سوزد، در خرا فه ی دیریـن

چــون زغــا ل نا گیرا گرد شـعـله چرخاندیـم

صــد چـراغ انـد یـــشــه رو شنــای عـا لم شـــد

مــا چــراغ مـــوشی را نــور بـی کران خـواندیم

گــر به ذلـــّت افــتـا دیــم آسمــا ن مقـصّـر نیست

کــاروان انــــدیــــشه رفـــت و مــا بـجــا ما نـدیـم