وز وز زنبور
روزگــاريــست كه دوز و كــلـك از مـا دور است
وطـــن آرامــتـــر از خـــواب شـــب ديــجور است
شهـر مــا هــمـچــو خــدا شــهـر، نــدارد كـلـكي
شكــر لـلـّه كــه سراســر ز مــنـاهــــي دور است
گـــر نــبيــنــد نـظــري ايــنهــمه زيـبــايي پــاك
حتم دارم كه دو گوشش كر و چشمــش كــور اســت!
در قـــوي شـوكــت و بــدبـخــت، نبـيـنـي فــرقـي
ماه تــابــنــده ي آنــها هــمه شـب پـــر نــور است
زور مـنـــدان قــدر گــرد ضعــيــفان به طــواف
نيــك اقــبال حقــيــقــي به يقــين بـــي زور است
روز و شب نغـمه ي ساز از سر هر كوچه بپاست
گـــــوش عـا لــم هــمگي بــر سخن تنــبــور است
نـا لــه از درد و غـــمـي نيست «كـريما» حتـمــا
گــر صــدايــي شــنــوي وز وزي از زنـبـور است!