وز وز زنبور
روزگــاریــست که دوز و کــلـک از مـا دور است
وطـــن آرامــتـــر از خـــواب شـــب دیــجور است
شهـر مــا هــمـچــو خــدا شــهـر، نــدارد کـلـکی
شکــر لـلـّه کــه سراســر ز مــنـاهــــی دور است
گـــر نــبیــنــد نـظــری ایــنهــمه زیـبــایی پــاک
حتم دارم که دو گوشش کر و چشمــش کــور اســت!
در قـــوی شـوکــت و بــدبـخــت، نبـیـنـی فــرقـی
ماه تــابــنــده ی آنــها هــمه شـب پـــر نــور است
زور مـنـــدان قــدر گــرد ضعــیــفان به طــواف
نیــک اقــبال حقــیــقــی به یقــین بـــی زور است
روز و شب نغـمه ی ساز از سر هر کوچه بپاست
گـــــوش عـا لــم هــمگی بــر سخن تنــبــور است
نـا لــه از درد و غـــمـی نیست «کـریما» حتـمــا
گــر صــدایــی شــنــوی وز وزی از زنـبـور است!