ديده ي آيينــــه بگشـــا روي خويش
جستجو كن جلوه ي آن سوي خويش
از غـــــزالان جزنگاهي بهره نيست
دشـــت دل را بنگر و آهوي خــويش
مــــي دوي عمـري به كوي اين و آن
يكــــدمي بنشين دلا در كوي خـــويش
خشــــت خامــــت را خدا آيينــــه كرد
تا كه او را بنگـــــري در روي خويش
منـــــــــت بال ملــــــك را هم مكــــــش
پر بـــــزن با همـــــــــت بازوي خوش
صاف كن آيينــــه ات را صاف صا ف
تا ببينـــــي جلـــوه ي آن ســوي خويش
شــــانه در دســتي كه جــــويي زلف يار
شـــانه اي هم بايـــدت بر مـــوي خويش
گر مشــــامت بســـپري بـــــر بــوي دل
عطـــــر دلبـــر بشــنوي از بوي خـويش
ره به دريـــايت «كريمـــا» كــي بـــري؟