ديگ همّت

ديگ همّت

گــــو به بــلبــل كه چنين نـاله و زاري نكند

گر زمــستان نـــرود بــاغ بــــهــاري نكــند

فكــر يــخ بستــه ي مـا آب نگردد به سرشك

ديـــگ هــمّــت كــه نجــوشيــد بخاري نكــند

كــــوزه ي كــوچــك فـكري كه نجويد ره آب

چــاره ي تــشــنگي دشت وصحاري  نــكـنـــد

اســـب رهــــوار فــرو خفــته به زيــر پــالان

ســـوي مــيــدان نــرود گــرد و غـبــاري نكند

شهر عشقيم و جهان در خم يك كوچه ي ماست!

واي اگــــر پـــاي دلت  خــفـــته و كاري نكند

دستـــي از غـــيــب نــيـايـد كه دهــد ياري ما

گركه  انديشه نجنبيده وياري نكند

يار ما همدلي وهمت وانديشه ي ماست

دست غيبي همه را بسته وكاري نكند!؟