صيّاد لجوج

دام شهــوت،دام مكــرو دســت زور
در كمــيـن ما بـُـوَد تــا پــاي گــور
بي تفــكّـر هــركه شــد دنـبـا له رو
نخــل امّــيــد ش بسوزد در تــنـور
فـكــر روشــن رهــنماي آدمــيـست
رهــسپــارش مي كـنـد تا اوج نــور
در پـس هــر كـومه، صيـّادي لجوج
در رهــت كرده كمـيـن، گسترده تـور
بي چــراغ عــشــق، رهــپــويي مكن
بر گــزيـــن با نـور دل، راه عــبــور
مي رســد پـيـغـام حــق بــر جان تــو
گـر بــكـوشي، ايــزدت بخــشـد شعـور
پـنــد اهــل دل، “كــريــما” گــوش كـن
چــون چراغــي روشــني بخـش و سرور