به خود بازآبه ترميم دلت كوش   شراب معرفت از

پاكوبه ي تنگ وبرف وياران باهم   تاقله ي بس

د لكم  ديـــده گشـــا تا نبرد خــواب مرا خـــواب تقلــــيد

گرچه  پيوند خويش بگسستند   «نسل ديوانه* »هم زماهستند  

ديده ي آيينــــه بگشـــا روي خويش   جستجو كن جلوه

ز خشك شاخه بر آمد جوانه ما خوابيم براي ديدن