وز وز زنبور

روزگاريست كــه دوز و كـلك از ما دور است

وطــن آرامتــر از خـــواب شب د يــجور است

شهــــر مـا همچــو خــدا شــهر، نـدارد كــلكي

شكــــرِ لّلــه كه سراسـر ز منــاهي دور اسـت

گــــر نبينــــد نظـــري اينهمــــه زيبـــايي پـا ك

حتم دارم كه دو چشمش  كر و گوشش كـور است!

در قـــــوي شوكـــت و بدبخـــت نبينــــي فرقـــي

مـاه تـابنده ي آنــها همــه شـب پـر نــور اسـت

زور منـــدانِ قـــدر گرد ضعيفـــان به طـــواف

نيـــك اقبــال حقيقــي به يقيـــن بــي زور اســت

روز وشب نغمه ي سا ز از سر هر كوچه بپاست

گـــوش عـــا لم همگـــي بر ســـخن تنبور اسـت

نالــــه از درد و غمـــي نيســـت «كريمــا» حتماً

گـــر صدايـــي شـــنوي وز وزي از زنبـور است!!