هـــر شــاخــه تـــاكــي كــه چميدن دارد
چــــون ميـــوه ي نوبــر دل چــيــدن دارد
گل غــنچــه ي سرخــت كه شكر مي پاشد
هــمچــون خـــم ســر ريز مكـــيــدن دارد
هر گوشه ي باغت همه از ميوه ي شــوق
رويـــيـــده و با لـــيــــده و ديــــــدن دارد
بر اوج بلـــنـــداي دو گلــدستــه ي عشق
دســتـــان دعـــــا شـــور پــريــــدن دارد
نـــازي كـــه فـــروزد دل خـــاموشــان را
در سيـــنــه ي مــعـــشــوق طپــيـــدن دارد
در بــاغ دو چشــمــت كه خدا مي رقصـــد
آهـــــوي دلـــم مــيــــــل چـــريــــدن دارد
اي دل طــلــب وصــل دل افــــروزان كــن
تــــا پـــا ي دلــــت شــــوق دويــــدن دارد
از عــــشــق «كــــريما» ز چه پرهيز كني
كـــايــــن گـــوهــر يكـــدانه خريـــدن دارد