ديگ همّت
گــــو به بــلبــل كه چنين نـاله و زاري نكند
گر زمــستان نـــرود بــاغ بــــهــاري نكــند
فكــر يــخ بستــه ي مـا آب نگردد به سرشك
ديـــگ هــمّــت كــه نجــوشيــد بخاري نكــند
كــــوزه ي كــوچــك فـكري كه نجويد ره آب
چــاره ي تــشــنگي دشت وصحاري نــكـنـــد
اســـب رهــــوار فــرو خفــته به زيــر پــالان
ســـوي مــيــدان نــرود گــرد و غـبــاري نكند
شهر عشقيم و جهان در خم يك كوچه ي ماست!
واي اگــــر پـــاي دلت خــفـــته و كاري نكند
دستـــي از غـــيــب نــيـايـد كه دهــد ياري ما
گركه انديشه نجنبيده وياري نكند
يار ما همدلي وهمت وانديشه ي ماست
دست غيبي همه را بسته وكاري نكند!؟