به شعــله هــای درون، شمع راه خویـشتـنـم
هـمـاره مـشـتعــل از ســوز آه خـویــشتـنــم
تـمـام خانـه ی جانـم ز عــشـق، روشن شــد
به یمــن روشنـی اش مهــر و مـاه خویشتـنـم
چه غـم که زلف سیه فام شب،زند ره صبح
به لـطـف پرتــو جـان، صبحگـاه خویشتـنــم
به زیـر پــرده ی شـب ،چـشم دل شود فانـوس
ز سـوز سیــنـه ی سوزان، پـگـاه خویشـتـنـم
به جــدّ و جهـد «کـریـما» ز یمن همّت عشق
غـلام دولـت عـشــقــم کـه شـاه خویــشـتـنــم
دلم چــو آتــش زرتــشــت و سـیــنـه آتش دان
به شعـلــه هــای درون شمــع راه خــویـشتـنـم