وز وز زنبور

 

وز وز زنبور

روزگــاريــست كه دوز و كــلـك از مـا دور است

وطـــن آرامــتـــر از خـــواب شـــب ديــجور است

شهـر مــا هــمـچــو خــدا شــهـر، نــدارد كـلـكي

شكــر لـلـّه كــه سراســر ز مــنـاهــــي دور است

گـــر نــبيــنــد نـظــري ايــنهــمه زيـبــايي پــاك

حتم دارم كه  دو گوشش كر و چشمــش كــور اســت!

در قـــوي شـوكــت و بــدبـخــت، نبـيـنـي فــرقـي

ماه تــابــنــده ي آنــها هــمه شـب پـــر نــور است

زور مـنـــدان قــدر گــرد ضعــيــفان به طــواف

نيــك اقــبال حقــيــقــي به يقــين بـــي زور است

روز و شب نغـمه ي ساز از سر هر كوچه بپاست

گـــــوش عـا لــم هــمگي بــر سخن تنــبــور است

نـا لــه از درد و غـــمـي نيست «كـريما» حتـمــا

گــر صــدايــي شــنــوي وز وزي از زنـبـور است!