اي عــشـق بـي بهــا نــه ي سيّــال و جــاودان
خـــورشيـــد راه وهــمـــدل وهـــمـراز عاشقان
هـــر ذرّه بـا نگـــاه تــو رقــصان و جلــوه گـــــر
رقــصــد به شوق روي تـو عــا لم يكـــان يكـــان
زيــبـــا تــريــن حـضــور و نهـانــي ز چـشـمــهــا
نــبــض حــيـات مـي دهـــي اي نــور جسم و جــان
گـــه آشكــار مي شـــوي از مــــوج خــنـــــد ه اي
گــاهــي نهـــان به اشـك گُــهــر بار و دُر فــشان
گاهــي مــيــان نـعــره ي مــستــانــه جلــوه گـــــر
گــه پـــرده دار بــغــض گـلــوگـيــر و بــي نـشــان
هـــر د م پــيـام تــازه بـه مـا مـي رســـد ز تــــــو
گــــــاهــــي به قــاصــدان بهــاري و گــه خزان
جــا نــهــا ز جــا م شــوق تــو مستا نه مي كشنـد
پــيــمــانــه هــاي دم به دم اي نـــور بــي كـــــران
هـــر دم ز فــيــض بـــوي تـو دارم مــشام خــوش
هـمــواره چــون نـفـــس بــه “كــريــما” بمان، بمان