هــــي نگو فاصله ها بيش ز فرسنگ شده
اهل قدرت دلشان سخت تر از سنـــگ شــــده
چه كسي گفت غني راغم محرومان نيست؟
جگرش سوخته ي سفره ي كمرنگ شده«!!»
غــــم محــرومي مردم دل دولــــت را خورد
اسب قدرت هم از اين رنج و ستم لنگ شده
گرگ و ميش از سر يك چشمه خورند آب روان
كوســه همكـــاسه ي سگ ماهي و خرچــنگ شده
نيــــمه شب كـــوچه ي ما غـرق ترنّم شده بود
خنــــده ها مـــان الــــكي تلخه و بيرنگ شده
باغبان جز گل شب بو به مشا مش خوش نيست
بيـــن گــــلهاي رز و يـــا س ، چـرا جنگ شده؟
از فـــراواني عــقـــل اين همه جنگ و جدل است!!
جهــــل را پــــرده گـــشائيــد كه دل تنـــگ شـــده
ديـــده ام مــــرد گـــدائـــي كه به يك خنده ي جا م
صـــا حـــب منصـــب آ قائي و اورنـــگ شـــده
هيـــــــــچ آ ئييــــنه به شفـــافــي جا م جم نيســت
با چـــپ و راســت و وسـط همدل و همرنگ شده
از ســخـــن پروري و طنـــز و نكـــو گفـــتــا ري
چــنتــه اش پـــر شـــد و رهــگستر فرهنگ شده
هر كــــه جـــز اين ســخن آ يد به لبش مجنون است
يا ســـرآ ينـــده هـــــر طبــــل بـــد آ هـــنگ شـــده
گـــــرچه آ ئيــن “كــريمــا” همه جا صاف د ليــست
بـــا ريــــا گــــفــــت ريا آ ـيــــنــه ي نـــنـــگ شــــده«!»