روزگاريست كــه دوز و كـلك از ما دور است
وطــن آرامتــر از خـــواب شب د يــجور است
شهــــر مـا همچــو خــدا شــهر، نـدارد كــلكي
شكــــرِ لّلــه كه سراسـر ز منــاهي دور اسـت
گــــر نبينــــد نظـــري اينهمــــه زيبـــايي پـا ك
حتم دارم كه دو چشمش كر و گوشش كـور است!
در قـــــوي شوكـــت و بدبخـــت نبينــــي فرقـــي
مـاه تـابنده ي آنــها همــه شـب پـر نــور اسـت
زور منـــدانِ قـــدر گرد ضعيفـــان به طـــواف
نيـــك اقبــال حقيقــي به يقيـــن بــي زور اســت
روز وشب نغمه ي سا ز از سر هر كوچه بپاست
گـــوش عـــا لم همگـــي بر ســـخن تنبور اسـت
نالــــه از درد و غمـــي نيســـت «كريمــا» حتماً
گـــر صدايـــي شـــنوي وز وزي از زنبـور است!!