چـه قــدر سـرو تــناور، شكست پيـش از من
به خـاك و خـون ستـمگر، نشست پيش از من
هــزار رشتــه ي پــيـوندِ مهـرباني و عــشـق
كـه با دسيسه ي شيطان، گسست پيـش از من
كسي كه زهـر جـفــا را به جان ما مي ريخت
شبــي بــه چــوب عدالـت شكست پـيـش از من
گمان مبر كه رقيبت چو مُرد، وقت خوشي است
كـسـي ز كيـفــر عــالــم، نـرسـت پـيـش از من
به راه عـشــق “كـريـما” ز دام غــم مگــريــز
كـه عــاشــقـي ز كـمنــدش نجَــست پيش از من