محمود کریمی نیا(کریما)

اين حيله ي دشمن بود اي دوست خودت دانيتا تفرقه اندازد بر وحدت ايرانيكي خنده كند عاقل بر لهجه ي

19 فروردين92 مصادف  با اولين سالگرد در گذشت شاعر، مورخ،طنز پرداز و نمايشنامه نويس پر تلاش، جاودان ياد ايرج بقايي

  هنگامه ي حسيني مــاه محـــرم آمـــد با شــور تـــازه يـاران آمــد كه عــشـق بـارد بر دل چـو ابـر باران

آئينه شكن ها آن تــــيره دلاني كه دَ ر ميكده بستند از خمكده ي زهد ريا يكسره مستند در خانه

  وز وز زنبور روزگــاريــست كه دوز و كــلـك از مـا دور است وطـــن آرامــتـــر از خـــواب شـــب ديــجور است

  سفره هاي هوس چگــــونه شكــــوه كنــم در فضــاي تنگ قفس كــه دست عشــق ستيــزان گــرفته راه نـــفـس پــرنــده هاي

روزگار خدائي خــدايــي روزگـاري داشــت روزي با خدا آد م چه پيش آمد كه اين سان سرنگون شد در بلا

چشمه ي دل چـــشم دل ديـــده گشـــا تا نبرد خــواب مرا خـــواب تقلــــيد فسونكـــاره ي گرداب مرا همه جا نغمه

ديگ همّت گــــو به بــلبــل كه چنين نـاله و زاري نكند گر زمــستان نـــرود بــاغ بــــهــاري نكــند فكــر يــخ بستــه

قايق خسته! آنـچـنان بـي سـرو سا مان و خرابم  كه مپـرس موج سر گشته ي در ياي سرابم كه مپرس

دستي؟! اگــــر هــمـّت كـني دستي بگــيري ز پـا افــتـا ده يا مســتي، بگـــيري اگـــر جــرئت كني از خمره، جامي چه

خداي ناز و نياز ز عشق، حاصل من جز شراره ي غم نيست بـراي آتــش دل، جـز دو چشـم پـر

عشق وطن تــا عشــق وطــن در دل ما صـدر نشين است خاكش به نظر، گوهر و سنگش چو نگين است

ريا در آئينه جم هــــــــي نگــــو فاصــله ها بيش ز فرسنگ شده اهــل قــدرت دلشان سخت تر از سنـــگ شــــده

خورشيد  درون ببار اي ابر رحمت بر وجودم كه شويد رنگ عادت از سجودم ز عادت ميكنم عمري عبادت بسوزانم

حديث زخم و نمك براي زخم علي (ع) اشك شور، مرهم نيست دواي درد عـــدالـــت، سرشــك ماتــــم نيست ز دست

كاروان انديشه  با  شعار  بي د يني فــــكر تـــا زه را رانديـــم آفــتـاب تــابــان را كــفـــر و تــيــرگي خوانديــم سا

شكــوه هــاي درد! شعـــر هــايــم بي ريـا و خا كي انـد ليـكــن از لطـف خدا افلا كــي انــد! تــيــرگــي را

كهن تاك شـرا ب نــابـــت از بـــن مايــه لبـــريـــز كهن تا كِ وطن سبزِ شكر ريز به جا نت تيشه