محمود کریمی نیا(کریما)

زمـان، زمــانِ شكفـتــن زمان شيـدايـي است ظهــور عـشــق، ز اشـراق دل تـمـاشايي است به سبــزه زار د لم غــنچه هاي

به سـاز كهــنه ي عـادت چه سـود رقصـيـد ن خــوشا بـه گـردِ هــنـر عــــاشقـانـه گـرديــد ن بـه آفــتــاب هــنــر فـكـر

شبي كه عــشـق به گلنغمه اي شكارم كرد به حلقـه حلـــقـه ي زنـجـيـر در حصـارم كرد بـلاي عـشـق خريـدم بــه

مــاه محـــرم آمـــد با شــور تـــازه يـاران آمــد كه عــشـق بـارد بر دل چـو ابـر باران هنگــامـه از  حسين است،

دام شهــوت،دام مكــرو دســت زور در كمــيـن ما بـُـوَد تــا پــاي گــور بي تفــكّـر هــركه شــد دنـبـا له رو نخــل

جـــنــونـــم دادي و آواره كـــــردي ز سنـــگ ايــن و آن بيچاره كردي نـــرويد غـــيــر شــــعله ازدل مــــن مـــــرا قـــقــنـوس آتـشخواره

چشمان غزل ريز وهزاران لبخند   با لشكر خون ريزو هزاران لبخند   صيدي ز كمندش نكشد پاي برون  

چشمي كه شراب از دل دريا دارد بر ساحل جان بذر طرب مي كارد   با خنده ي مهرو دل

من مست نگاهت شده ام مي داني؟   كي قصّه ي دل از نگهم مي خواني   درخانه ي چشمت

چــرا بــه عــادت ديــريـنه آه و نـاله كنيــم؟ ز ديـده بـاده بگـيـريم و در پيـاله كـنيــم؟ بيــا بـه هــمّت خود

سحـر ز نــاي دلـم نغـمه اي به گـوش آمـد ز جاي خـيـز، كه ايـران ز نـو به هوش آمد بـنـوش

یک عمرهمیشه  ماست مالی شده ایم! تا صاحب فکر های عالــی شـــده ایم!!   با جوک به مصاف فکر دشمن

بــا آخــریــن تــرانـــه در ظـلــمــت شبـانـــــه در خـــون مــا شکـفــتــه فــریـــاد عــاشقــانـــه پیـروزیــت مـبارک ای صبح عـشـق و امـــیــد بـر

استاد جلیل قریشی زاده -وفا   کرمانشاهی به سوی معبود پرواز کرد. ********************** صدای شاعر دوران سخن سرای وطن حماسه پرور

سالها تلخي بخوردم داده اند امّا چه خوش طبع من زان شهد ديرين در نهان دارد هنوز شعله ي عشقي

گـاهــی ز چشــم پـُـر نــم خــــود رود می شـوم روشــن ضمـیــر و صــافی و پـُر سود می شوم بـر بـا

مـــريــد ســاده دل و چشم بستـــه مي خواهد «كسيـــكــه اّيــيـنه ها را شكسته  مي خواهد» نگـــــاه بـــرده پسنـــد از خليفه

در ایـن بستــان که جــولان غــرور است دلِ اهـــــل تحـــجّـــــر در ســــــرور است تــلاشـــی کــن کــه در ظـلـمــت نمانـیــم فـــلــق

خـیــال خــواب راحـت از دو چـشم تـَـر ربـوده ام بــرای دیــــدن رُخـــت دو دیـــده را گــشـــوده ام گهــی ز عــطـر

خواهــی که جاودانــه شــوی سـبـز و پایــدار نقـشی بــزن ز عـشــق، به دیـــوان روزگـــار خواهــی کــه بــاغ عــشـق، بر آرد